در پرونده تقلب در مناقصه نیویورک، قضات نسبت به نظریه «حق کنترل» تقلب تردید دارند.

تجزیه و تحلیل استدلال

دادگاه عالی روز دوشنبه به بحث شفاهی در مورد لوئیس سیمینلی، مدیر اجرایی متهم به کلاهبرداری با سیم فدرال در ارتباط با تقلب در مناقصه برای تضمین یک قرارداد ایالتی نیویورک 750 میلیون دلار رسیدگی کرد. دادگاه محاکمه هیئت منصفه فدرال را در مورد نظریه «حق کنترل» تقلب مطلع کرد و هیئت منصفه Ciminelli را محکوم کرد. در بحث، قاضی نیل گورسوچ در مورد «توافق رادیکال» در میان همه اظهار داشت که تئوری حق بر کنترل ناقص است، اما در مورد راه حل قضایی من، اتفاق نظر کمتری وجود داشت.

در سال 2012، اندرو کومو، فرماندار نیویورک، یک کمپین یک میلیارد دلاری برای توسعه منطقه بزرگ بوفالو در پروژه “میلیارد بوفالو” راه اندازی کرد. Ciminelli مخفیانه با افراد داخلی کار می کرد تا اطمینان حاصل کند که شرکت او ابتدا به طور رسمی برای مذاکره برای پروژه های Buffalo Billion انتخاب می شود. این مذاکرات منجر به اعطای یک پروژه توسعه موفق 750 میلیون دلاری شد. دادستان های فدرال، سیمینلی را به کلاهبرداری با سیم متهم ،د. برخلاف اتهامات سنتی کلاهبرداری سیمی، که در آن دادستان ها ثابت می کنند که کلاهبرداران چگونه قرب،ان را از پول یا دارایی خود محروم می کنند، در اینجا دادستان ها نظریه «حق کنترل» ضرر را مورد بحث قرار دادند: ،ت این حق را داشت که وجوه خود را کنترل کند و به این ترتیب یک روش منصفانه و صادقانه اداره کند. روند مناقصه. دادستان ها ادعا ،د که سیمینلی ،ت را از اطلاعات بالقوه ارزشمند در تصمیم گیری برای اعطای قرارداد 750 میلیون دلاری محروم کرده است. اطلاعات بالقوه ارزشمند، درگیری مخفیانه او با مقامات داخلی بود.

قضات موافق بودند که تئوری حق بر کنترل یک مشکل است. حداقل، این تئوری در مورد ،اصر کلاهبرداری سردرگمی ایجاد کرد. قاضی النا کاگان از اینکه دادستان ها حتی چنین نظریه ای را در دادگاه مطرح ،د ابراز شگفتی کرد و خاطرنشان کرد که به نظر می رسد بحث در مورد ارزش واقعی قرارداد 750 میلیون دلاری به جای ارزش بی شکل اطلاعات مخفی Ciminelli ساده تر است. معاون وکیل کل، اریک فیگین، شاید در یک لحظه صراحت، اعتراف کرد که نظریه حق کنترل ممکن است اثبات کلاهبرداری از طریق سیمینلی را آسان‌تر کند، اما او متعاقباً توضیح داد که ممکن است توضیح این نظریه برای هیئت منصفه آسان‌تر باشد. سابقه قضایی در حوزه 2.

علیرغم نگر،‌هایشان در مورد نظریه مشکل‌ساز حق بر کنترل، قضات نش، از تأیید رفتار سیمینلی ندادند. Feigin تقلب Ciminelli را نمونه‌ای از “کلاهبرداری شجره‌نامه” توصیف کرد، مانند فردی که ادعا می‌کند ترجیح یک کهنه کار در یک مناقصه قرارداد ،تی را دارد، در حالی که آن شخص در واقع یک جانباز واجد شرایط نیست. قاضی ساموئل آلیتو یک پرستار بچه موازی فرضی را مطرح کرد: فرض کنید والدین با یک آژانس برای استخدام یک پرستار بچه قرارداد می بندند، و آژانس موافقت می کند که یک بررسی سوابق جنایی را روی همه پرستارانش انجام دهد. والدین یک پرستار بچه استخدام می کنند و پرستار بچه خوب است، اما آنها متوجه می شوند که آژانس هرگز بررسی سوابق جنایی را انجام نداده است. آلیتو از مایکل دریبن که به نفع Ciminelli بحث می کرد، پرسید که چرا این فریب نباید به ،وان کلاهبرداری سیمی به حساب آید.

سؤال آلیتو بر این سؤال گسترده‌تر تأکید می‌کند: محدودیت‌های من، برای قانون کلاهبرداری سیمی فدرال چیست؟ به ،وان مثال، قاضی امی ، بارت، پیشنهاد کرد که نظریه حق کنترل گیج کننده است زیرا به طور نامن،ی ،اصر مادیت و دارایی را با هم ،یب می کند. تحت یک تحلیل واضح تر، دادستان ها باید ثابت کنند که سیمینلی قرب، خود را از طریق فریب مادی از اموال محروم کرده است. این دارایی قرارداد 750 میلیون دلاری بود و فریب مادی عدم افشای استفاده او از خودی های ،تی برای اطمینان از اینکه شرکتش می تواند اولین شرکتی باشد که مذاکره می کند، بود. هیئت منصفه باید تصمیم بگیرد که آیا این عدم افشا یک فریب مادی است، در مقابل فریب جزئی که مجازات کیفری را توجیه نمی کند.

به نظر نمی رسید که قضات بر اساس یک دستورالعمل واحد و یکپارچه برای محدود ، دامنه قانون کلاهبرداری سیمی متحد شوند. موضوع باقی مانده دیگر، آن هم بدون حل روشن، نتیجه شخصی برای Ciminelli بود. قاضی کتانجی براون ،ون نگر، خود را ابراز کرد و پرسید اگر دادگاه بنا به درخواست ،ت، نظر محدودی را صادر کند که صرفاً نظریه مشکل‌ساز حق بر کنترل را برجسته کند، چه اتفاقی می‌افتد: آیا ،ت می‌خواهد محکومیت سیمینلی را بدون محاکمه مجدد تأیید کند؟ قاضی سونیا سوتومایور یک سری سوالات در مورد جزئیات دستورالعمل هیئت منصفه پرسید. بحث حق کنترل برای هیئت منصفه چقدر مشکل ساز بود و آیا دادگاه باید نسبت به تصمیم هیئت منصفه مبنی بر محکومیت سیمینلی با وجود زبان گیج کننده حق بر کنترل احترام بگذارد؟